از دیرباز حفاظت ابنیه و ساخته های دست بشر در برابر نقش مخرب آب و هوا و رطوبت مورد توجه بوده است .

صمغ ها، موم های طبیعی نامحلول در آب، قطران، نفت و قیرهای طبیعی و یا مخلوطی از آنها در طی قرون متمادی برای حفاظت وآب بندی سطوح مورد استفاده بوده اند، لیکن کاربرد این مواد هرگز کار آسان و عاری از مشکل نبوده است، استفاده از قیر مذاب به همراه گونی و سپس عایق های پیش ساخته از الیاف مصنوعی  و قیر تا حال حاضر بعنوان عایق رطوبتی مقبول بوده است، گرچه با تلاش مستمر برای بهره گیری و استفاده بهتر از قیر با استفاده از پلی مرهایی نظیر S.B.R  قیر اصلاح شده حاصل گردیده، اما بدلایل متعددی از قبیل مسائل زیست محیطی، عمر کوتاه و از دست دادن حالت الاستیک در مقابل نور خورشید در کوتاه مدت، رنگ سیاه که جاذب نور آفتاب است و ایجاد جزیره های گرمایی در شهرهای بزرگ مخصوصا در مناطق گرمسیر و معتدل و با توجه به افزایش قیمت قیر در سالهای اخیر از مقبولیت آن کاسته است.